‘t is haos weer dee tied van ‘t jaor …

Op een kolde winteraovond, as ‘t vrus as ‘t bast. Op de vievers en de bekk’n daor glimt ‘t ies as glas. Op de bulten van de Hummelse hei ligt een dik pak snee. Op de lösse plekken in het bos loopt sporen van een ree. Ies kan liehn, ies kan liehn, Mèrgen gaot wi-j schaatsen riehn, Ies kan liehn, ies kan liehn, Ik heb der lange naor uutgezien. D’n onbewolkten winterloch, die lik meer peers dan blauw. A-j buuten iets te doene hebt, dan doe je ‘t bliksemsgauw. De kniens en de fazant’n die scharrelt deur ‘t kruppelholt. Zelfs streupers die blieft binnen, want ‘t is eur völs te kold. Ies kan liehn, ies kan liehn, Mèrgen gaot wi-j schaatsen riehn, Ies kan liehn, ies kan liehn, Ik heb der lange naor uutgezien. ‘t Holt dat knettert in de kachel, ‘t is der lekker heit. Nao de koffie dan kump de foezel, i-j kroept dichter bi-j ow meid. En as der goed gezoppen wurt, de verhalen die gaot in het rond. Achter ‘t fornuus, bunt ‘t helden, maor allenig met den mond. Ies kan liehn, ies kan liehn, Mèrgen gaot wi-j schaatsen riehn, Ies kan liehn, ies kan liehn, Ik heb der lange naor uutgezien.

Veur de taalpuristen : https://nds-nl.wikipedia.org/wiki/Achterhooksen_taalwiezer